Շարունակենք Ջոն Գատոյի հոդվածի վերլուծությունը։
Ըստ նրա, ուսուցիչը դպրոցում յոթ առարկա է դասավանդում։ Նախորդում քննարկել եմ առաջինից չորրորդ մասերը։
5-րդ առարկա` մտավոր կախվածություն
Հինգերորդը, որը տալիս եմ երեխաներին, մտավոր կախվածության դասն է: Երեխաները դպրոցում սովորում են, որ պետք է սպասել, թե ինչ կասի ուսուցիչը, նոր անցնել գործի։ Հաճախ չի խրախուսվում ինքնուրույնությունը։ Եվ այսպես սովորողները մեծահասակ դառնալով կրկին սպասում են, որ իրենցից խելացի կամ փորձառու որևէ մեկը կա, որ պիտի ուղղորդի իրենց։ Իսկ ծնողները հաճախ վստահ են, որ սխալ է իր երեխան, իսկ ուսուցիչն ու մնացածները ավելի լավ են հասկանում և դպրոցը սխալ չի կարող լինել։ Նրանք հարցականի տակ չեն դնում կրթությունը։
6-րդ առարկա` ինքնագնահատականի կախվածություն շրջապատի կարծիքից
Երեխաներին սովորեցնում եմ, որ սեփական անձի մասին իրենց պատկերացումները որոշվում են շրջապատողների կարծիքով: Սովորողները դպրոցում անդադար թեստեր են գրում և քննություններ հանձնում և դրանցով որոշում այդ սովորողի ուսումնական մակարդակը։ Ծնողները դրանով են որոշում, թե ինչպես է իրեն դրսևորում իրենց երեխան դպրոցում և թե ինչքան օրինակելի կամ խելացի է նա։ Այսպես երեխաները սովորում են, որ կարևոր է ուրիշի, հատկապես՝ ուսուցչի գնահատականն ու գովքը։ Երեխան չի սովորում ռեալ գնահատել ինքն իրեն։
7-րդ առարկա` ամբողջական վերահսկում, կամ թաքնվելն անհնար է
Յոթերորդ առարկան, որ տալիս եմ երեխաներին, հանգում է նրան, որ արտաքին հսկողությունից թաքնվելն անհնար է: Սովորողներին դպրոցում չեն տալիս անձնական տարածք։ Սովորողը դասի ընթացքում չպիտի շփվի ընկերների հետ, խոսի կամ ծիծաղի, իսկ դասից դուրս ժամանակը հերիքում է դասարանից դասարան գնալուն։ Սովորողին ներշնչում են, որ այն ամենը, ինչ նա անում է դպրոցում կամ մտածում, ամբողջ դպրոցի սեփականությունն է։
Գոհար Աթիկյան 